NEREDE AMELİYAT OLDUM?

Herkese tekrardan merhaba💕, bugün sizlere nerede ameliyat olduğumdan bahsetmek istiyorum. Ameliyat olma düşüncesi son 2 senedir aklımdaydı. Fakat ailem ve eşim ameliyat fikrine hiç ama hiç sıcak bakmıyor ve izin vermiyorlardı. Devamlı bir şekilde beni vazgeçiriyorlardı. Onlara da hak veriyorum sosyal medyaya yansıyan yalan yanlış kötü haberlerden etkileniyorlardı. Sonuç olarak ben ailemin tek kızı, kocamın da eşiydim. Aynı durumda ben olsaydım belki bende engel olmaya çalışırdım bilemiyorum.

En sonunda bundan 8 ay önce bana tip2 diyabet teşhisi konması ile iş ciddiye binmişti. Janumet isimli bir şeker hapı kullanmaya başlamıştım. Bu hap insülinimi 10 birim kadar indirse de 1 ay içinde 98 kiloya kadar yeniden çıkmama neden oldu… Son 2 senedir emek ederek verdiğim 15 kilonun hepsini geri almıştım. Artık dayanamadığım bir noktaya gelmiştim. Aileme yalvardım diyebilirim bu ameliyatı olmak için. Onlarda her geçen gün daha kötüye giden yeme bozukluğum ve ruh halimi görünce bu duruma kayıtsız kalamadılar ve benim ameliyat olma kararıma destek çıktılar.

Karar ve onay kısmını atlattıktan sonra sıra gelmişti en önemli mevzuya. Kime ameliyat olacaktım. Bu ameliyatı yapan o kadar çok doktor var ki şu anda… Bu konuyla alakalı olan çoğu kişi bilir zaten , sosyal medya da çok tanınan 1 2 doktor vardı. Ama nedense benim gönlüm hiçbir zaman onlara ısınamadı. Hatta bu doktorlara ameliyat olmuş birçok tanıdığımda vardı. Geçen yaz Amerika tatilinde Ankara’lı çok iyi bir aile ile tanışmıştık. Konu konuyu açtı ve her zamanki gibi şişmanlık ve kilo problemi hakkında konuşmaya başladık. Ve İstanbulbariatrics ailesinin ismini ilk defa orada duyduk. Ertuğrul abi bize ailesinden 8 kişinin burada ameliyat olduğundan ve çok kaliteli, işini dört dörtlük yapan bir yer olduğundan bahsetti. O zaman aklıma yazmıştım burayı. Eve döner dönmez araştırmaya başladım.

Artık doktorları gezmeye başlama kararı aldık. İlk olarak medya da çok popüler olan bir doktora gittik. Ama daha gitmeden orada ameliyat olmak istemediğimi biliyordum. İçim bir türlü ısınamıyordu. Neyse biz görüşmeye gittik, doktorla görüştük. Doktorun ve koordinatörünün tavırları ailemin ve benim pek hoşumuza gitmedi. Bana kendimi para unsuru gibi hissettirdi… Tahlillerimi vs. istemeden ben seni ameliyat yaparım dedi. Kesinlikle doğrusu bu değil… Doktorla görüştükten sonra çok moralim bozulmuştu kendimi kötü hissediyordum. Anneme ben burada asla ameliyat olmam dedim. Daha sonra aklıma İstanbulbariatrics geldi. İlk başta annem pek emin olamadı adını pek duymamıştık. Ben çok ısrar edince iyi ki de etmişim, hemen oraya randevu aldım ve eşimle görüşmeye gittik. Koordinatörü Selma Hanım bizi karşıladı ve bize tek tek her şeyi anlattı. Daha sonra doktorum Mehmet Hoca ile görüştüm. Onunla da konuştuktan sonra moralim çok yükselmişti kendimi çok mutu hissediyordum. Kesinlikle çok ilgililer ve size kendinizi çok değerli hissettiriyorlar ve tabi en önemlisi güven vermeleri.

Doktorum benden önce benim yaş ve kilomda 2 kişinin geldiğini ama onları ameliyat edemeyeceğini söyleyip gönderdiğini anlatmıştı. Uzun uzun bana yıllardır neler yaşadığımı neden bu ameliyata ihtiyaç duyduğumu hastalıklarımı anlattırdılar. Eğer Mehmet Hoca ikna olmasaydı bana bu ameliyatı asla yapmazdı buna eminim. Tamam Gözde’cim dedi; şimdi sana vereceğimiz testleri yaptıracaksın eğer sonuçların olman gerektiğini onaylıyorsa biz seni ameliyat ederiz dedil ve biz oradan ayrıldık.

Testlerim yapıldı hocalarım onayladı ve ben ameliyat için 1 ay sonrasına tarih aldım. Neden İstanbulbariatrics ? Bazen önceden hissedersiniz ya bir şeyin, bir yerin ya da bir insanın size iyi gelip gelmeyeceğini. İşte bende burası için bu duyguları hissetmiştim. İlk kapıdan girdiğimde güler yüzlü çalışanları, ameliyat sonrası ömür boyu ücretsiz diyetisyen ve psikolog desteği olması. 3 tane birbirinden değerli doktorun ameliyatınıza giriyor olması, ilgi ve alakaları, size kendinizi çok değerli hissettirmeleri, aile ortamında hissetmeniz, ve en önemlisi doktorlara güvenmem ve ameliyat korkusunu ortadan kaldırmaları burayı seçmemdeki nedenlerdir. Ameliyat olduğum yeri övmek adına yazmıyorum bu yazıyı hepsi kendi öz ve gerçekçi düşüncelerimdir. Gözüm kapalı herkese tavsiye edebileceğim bir kurum. Şunu da eklemeden geçmek istemiyorum. Çünkü burayı seçmemizde en önemli etkenlerden biride; normal ameliyat işlemleri dışında doktorların elle de mideye dikiş yapmaları; bu ameliyatı araştıran herkes kaçak ihtimalini bilirler. Biz hastaları en çok korkutan komplikasyondur. Bu dikiş ile midenize çift dikiş atılmış oluyor. Bunun yanı sıra ameliyatınıza 2 si Profesör olmak üzere 3 doktorun girmesi.

İşte benim hikayem böyle… Ameliyatınızı nerede olursanız olun sadece çok iyi araştırın ve gönlünüze neresi ısınıyorsa orayı seçin. Çünkü ömür boyu ameliyat olduğunuz yer ile iletişim halinde olacaksınız.

Sizlerin huzurunda tekrardan ameliyatımı gerçekleştiren İstanbulbariatrics ailesine ve doktorlarım Prof. Dr. Mehmet Ali Yerdel ,Prof. Dr. Ahmet Türkçapar ve Op. Dr. Ozan Şen’e teşekkür ederim.

İstanbulbariatrics instagram adresi: @istanbulbariatrics

Umarım yazımı beğenmişsinizdir sevgi ve saygılarımla.💝

Gözde Tellioğlu

AMELİYAT SONRASI VE HASTANE GÜNLERİM

Herkese merhaba, ilk yazım ile bloğumun açılışını yapıyorum. Umarım bundan sonra bol bol hazırladığım yazılar ile burada olurum deyip daha fazla lafı uzatmadan yazıma başlıyorum.

Ameliyata girmeden önce çok heyecanlı değildim. Sanki 1 saat sonra kocaman bir ameliyata girecek olan ben değildim. Gönlümü bu ameliyatı olmaya karar verdiğim günden beri hep ferah tuttum. Kötü haberlere, yorumlara kulaklarımı tıkadım. Sadece her şeyin çok güzel olacağına inandım. En başından beri doktorlarıma hep çok güvendim. Zaten ameliyat günüde devamlı yanıma gelip beni rahatlattılar. Sabah 8 gibi hastaneye gittik. Hazırlıklar yapıldı. 11 gibi de ameliyata alınacağımı söylemeye geldiler. İşte o zaman biraz içim burkuldu.

Hemşire damar yolumu açmaya geldi. Ameliyat bilekliklerim takıldı. Ve beni ameliyathaneye indirdiler. Ailem beni aşağıya kadar uğurladı. Devamlı dua ediyordum. Gözlerim kapanana kadar hep dua ettim. Ama hala korkmuyordum. Her şeyin yolunda gideceğine inanmıştım. Ailemi kapının dışında bırakıp ameliyathaneye girdik. Az bir şey kalbimin hızlı atmaya başladığını anımsıyorum. Hemşireler devamlı benimle konuşuyorlardı. Herhalde beni rahatlatmak için... İşe de yarıyordu açıkçası.

Annem tembihlemişti, doktoruna söyle omuzlarını kapatsınlar diye. Anestezi doktoru geldi. İğne yapacağım ve hafifçe uykuya dalacaksın dedi. Ben hala omuzlarımın derdindeydim. Omuzlarımı kapatır mısınız dedim. Bunun neden bu kadar önemli olduğunu 2 gün sonra anlayacaktım… Böyle yorgan gibi sıcacık bir şey koydular omzuma. O sıcaklığı hissettikten sonra da uykuya dalmıştım.

Bu ameliyatın en güzel yanı ne biliyor musunuz? Yavaş yavaş uyumak ve gözlerinizi açtığınızda sanki 1 saniye geçmiş gibi hissetmeniz.

Bundan sonrası odada gözlerimi açana dek bende yok tabi. Ben direk odada uyandım. Ameliyattan çıktıktan sonra sizi aşağıda 2 saat kadar bekletiyorlar, tansiyonunuzu takip ediyorlar herhangi bir durum oluşmaması için. Fakat ben o kısımları hiç hatırlayamıyorum. Gözlerimi açıp kendime geldiğimde tek hatırladığım annemin ‘’ Gözde ameliyatın çok güzel geçti, çok güzel geçti’’ demesiydi.

Herhalde 1-2 saat daha uyuduktan sonra tamamen uyandım. Kendimi hiç ameliyat olmuş gibi hissetmiyordum. Sanki mideme hiçbir şey yapılmamış gibi hissediyordum. Hiç ağrım yoktu. Allah’a çok şükür hastanede kaldığım 4 gün boyunca ve sonrasında mide ağrım, dikiş ağrım olmadı.

İlk gün tam anlamı ile bomba gibiydim. Narkozun devam eden etkisi ile ve elimin altında olan ağrı kesici butonu sayesinde keyfim yerindeydi. Ameliyattan 3-4 saat sonra yürüyüşlere başladım. Bu ameliyattan sonra bol bol yürümemiz gerekiyor; gaz sıkıntısını önlemek için. Neredeyse her saat başı tur attım diyebilirim. Onun dışında akciğerlerinizin açılması için 3 top denen aleti içinize çekip topları olabildiğince havada tutmanız gerekiyor. Bunu da hastane de kaldığım sürece ve eve geçtiğim de bir hafta kadar daha uyguladım.

İlk gün hiçbir şey içmedim. Zaten canımda istemedi. İkinci gün geldiğinde yeni hayatımın ilk günü başlamıştı aslında… Tüp mide ameliyatında doktorlar ameliyat olduğunuz günü değil de ikinci günü ilk gün olarak sayıyorlar. İkinci gün hiç de ilk gün gibi değildi…

Gaz sancılarım başladı. Hafif ağrılar, halsizlik başladı. Ben en büyük sıkıntıyı 3 gün süren gaz sancılarımdan dolayı yaşadım. Devamlı yürümeme rağmen sol omzumda ve kalbimde sancılar oldu. Ben hayatımda böyle can yakan nefes kesen batmalar yaşamadım. Defalarca soluğum kesilir gibi oldu. Bu bıçak saplanması gibi ağrılar hiç geçmeyecek sandım… Geçiyormuş tabi. Anlattığım gaz sancılarım dışında başka bir sıkıntım olmadı çok şükür.

Yanlış hatırlamıyorsam ikinci gün elma suyu, su, et suyu geldi. Bunlardan içmeye başlamam gerekiyordu. 5 dakika da bir yudum şeklinde içmem gerektiği söylendi. 2. Günün sabahı kaçak testi yapıldı. Kaçak testinde içilen ilaçlı sıvı ile ilgili tüp mide ameliyatı olmuş bir bayanın yazısını okumuştum ve kötü etkilenmiştim. O neden kaçak testine ağlayarak gittim. Canım yanacak diye. Ameliyata ne kadar rahat girdiysem bu teste o kadar tedirgin ve korkarak girdim. Röntgenin önüne aldılar beni ve 3-4 defa o sıvıyı çok yavaşça içirdiler bana. Karşımda duran ekrandan sıvının içimden nasıl süzüldüğünü görebiliyordum. Çok değişik bir duyguydu. Korkulacak bir şey var mıymış derseniz tabi ki de hayır. Her okunana inanmamak, her denilene kulak asmamak bu süreçte sizin lehinize olur bunu unutmayın. Çünkü ameliyat öncesi ve sonrası çok hassas bir dönemde oluyorsunuz. Sadece kendi inandıklarınıza ve doktorunuza odaklanın. Başka insanların olumsuz yorumlarına değer vermeyin lütfen.💕

O güne dair ikinci bombamsa yine yalan yanlış bilgilerden kaynaklı oldu. Kaçak testi bitince ben başladım ağlamaya. Ben hiçbir şey hissetmiyorum. Niye ağrım yok. Hocam siz benim midemi az aldınız diye.😌 Hocam da başladı gülmeye. Gel dedi buraya. Röntgeni açtı ve beni yeni minik midemle tanıştırdı. Bir de ne göreyim, midem kalmış 2 parmak boyutunda… Gözlerime inanamadım ve çok mutlu oldum tabi. Senin kilon çok değil, mideni az alırlar gibi şeyler söyleyenler olursa size de lütfen itibar etmeyin. İkinci gün de bu şekilde bitti.

3. günde artık totalde 6 bardak sıvı içmem gerekiyordu. Zaman tuta tuta annemin de desteği ile 6 bardağı içmeyi başardım. Sırtımda devam eden gaz sancılarım dışında hiçbir sıkıntım yoktu. Son gün yani çıkış yapacağımız gün her şeyim kontrol edildi. Yeterli suyu içebildiğim için doktorlarım çıkış yapmama izin verdiler. Daha sonra diyetisyenim geldi ve bize yapmamız gerekenleri anlattı. Ve hastane sürecim son buldu.

Ben ameliyatımı Fulya Acıbadem Hastanesinde oldum. 4 gün boyunca benim ile ilgilenen hemşirelerin hepsi çok ilgili ve anlayışlıydı. Allah’a çok şükür çok başarılı bir ameliyat ve hastane süreci geçirdim. Şuan 1. Ayım bitti bile. Bir sonraki postta da hastaneden eve geçtiğim süreci sizlerle paylaşırım inşallah.

Tekrardan görüşmek üzere. Allah’a emanet olun. Çok sevgiler.💝

Bana ulaşabileceğiniz adresler;

İnstagram - @gozdetellioglu

Mail – gozdeninatolyesi@gmail.com